Jeśli umowa zawarta na czas określony przekraczający okres 33 miesięcy po 22 lutego 2016 r. nie zostanie skrócona, przekształci się w umowę na czas nieokreślony. W przypadku gdy firma nie chce zatrudniać pracownika bezterminowo, może skrócić umowę za porozumieniem stron. Jeżeli nie jest możliwe porozumienie się z pracownikiem w tej kwestii, to pracodawca nie może jednostronnie skrócić umowy w formie wypowiedzenia warunków pracy i płacy.
Zmiany, jakie zaczną obowiązywać od 22 lutego 2016 r., pozwolą na zatrudnianie pracownika na umowę na czas określony maksymalnie przez 33 miesiące. Przekroczenie tego limitu spowoduje, że pracownik z mocy prawa będzie zatrudniony na czas nieokreślony. Limit 33 miesięcy będzie dotyczyć także umów na czas określony, które zostały zawarte przed wejściem w życie nowelizacji i będą trwać po zmianie przepisów. W przypadku takich umów okres zatrudnienia wliczany do 33-miesięcznego limitu liczony jest od dnia wejścia w życie nowelizacji, czyli od 22 lutego 2016 r.
Jeśli umowa na czas określony nie zostanie wcześniej rozwiązana i będzie obowiązywała jeszcze przez okres dłuższy niż 33 miesiące liczone od 22 lutego 2016 r., to od 22 listopada 2018 r. przekształci się w umowę na czas nieokreślony. W przypadku braku chęci kontynuowania zatrudnienia bezterminowego z pracownikiem, umowę terminową można modyfikować za porozumieniem stron. Pracownik nie musi jednak zgadzać się na skrócenie umowy..
W razie braku zgody pracownika na porozumienie, pracodawca nie może jednostronnie zmienić umowy w zakresie czasu jej trwania przez wypowiedzenie zmieniające. Nie można bowiem uznać, że czas zatrudnienia na podstawie umowy terminowej należy do wynikających z umowy warunków pracy, a tym bardziej płacy. Rodzaj umowy jest pojęciem odrębnym od warunków pracy.
Źródło: inforfk.pl
.svg.png){kind=logo}